0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

 

Aşk dediğimiz bir hayal, kavuşamama ve abartma durumu bence, kafanda o insanı idealize etme ve ne kadar zorsa da daha da hayallerle idealize edip kendine biraz acı çektirme ve melankoli yaratma durumu. Birini beğenirsin, kavuşursun, sevişirsin vs ve zaten normalize edersin… Alışırsın, insan her şeye alışır… Ama kavuşamazsan, gizemli kalırsan o kişi hep en olur, bir kitap okumuştum imkansız aşkların sonu hep hüsrandır diyordu. Aşkı memnu veya anna karenina gibi… Acılar veya fedakarlıklarla o aşkı elde ediyorsun, sonra diğerlerinden beş aşağı beş yukarı bir farkı olmadığını görüp öfke ve sinir krizine giriyorsun. Aslında insan biyolojisi aynı, orgazm, g noktaları vs de öyle… Bunları bilirsen zaten birlikte yaptığın herkesle yaklaşık aynı keyfi ve arzuyu alacaksın. Kimseyi putlaştırmaya ve romantize etmeye gerek yok. Hormonlarının, duygularının ve hayallerinin kaynağı sensin unutma. Hepsi senden çıkıyor ve dışardaki şeyler üzerinden şekil alıyor. O değeri ve anlamı eşya, kişi ve olaylara sen yüklüyorsun.

Hani şairler diyor ya sende benim gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor diye.

Hah işte böyle! bendeki bu aşk olmasa güzelliğin neye yarar da derler… Ya da Ferhat’ı kral çağırmış bir gün, uğruna dağları deldiğin Şirin bu mu diye. evet demiş Ferhat. E öyle aman aman bi güzelliği yok ki demiş kral. Ferhat demiş hemen, siz bir de benim gözümden bakın… Aşk bir açlık hali bu fiziksel veya duygusal ya da her ikisi de olabilir… İnsanın yalnızlığına dayanamama ve birine veya birilerine ihtiyaç duyma hali belki de. O ruhunda hissettiği boşluğu dolduracak birini arama arayışı. Onu bulduğunu düşündüğünde de hissettiği coşku ve heyecan.

Aşk ilk başta hızlı olan ve yoğun şekilde gerçekleşen bir pembe gözlükle çarpılma hali belki de. daha sonra o sevgiye ve dostluk, uyuma dönüşürse o insan hayatınızda uzun süre kalıyor. Burda güven saygı ve iletişimin payı çok büyük. Çünkü herkese aşık olabilirsiniz ama herkesle sevgili olamazsınız.