Hani derler ya kimisi “Ben bu hayatta en çok anne olmayı sevdim.” diye, bazılarımız ise, hatta birçok insan ise en çok kendi gibi olmayı sever, en çok “kendi” olmak ister.

Kendimiz gibi olamadıkça başkalaşırız, ama içimizde açığa çıkmamış bir ben’i de bilinçaltımıza yerleştirir, bizi biz gibi göremeyenlere bilinçdışı olarak hareketlerim izle, bazen sözsel bazen ise dürtüsel şekilde iter, karşı çıkarız.

Biz’i anlayıp anlayamamak sadece onların elinde gibi gözükür. Çünkü insanoğlu her zaman bağlanmaya ihtiyaç duyar. Hep bir gruba, bir ortama ait olma güdüsü ile anlaşılmayı bağdaştırır.

Kendimiz olmak için yapacağımız tek şey, bütün toksik hissettiğiniz ortam ve kişilerden kendimizi arındırmaktır. Bir küçük tatil bile sizi iyi hissettirmeye yetebilir. Pandemi döneminde bile tatil yapma zorunluluğu olmaksızın, kendi odanızda kulaklığınızı takıp en sevdiğiniz şarkıların listesini hazırlayıp dinleyebilirsiniz.