Kendi Oturan Çocuğunu da Yarış Atı Yapan Ebeveyn Modeli
Çoğu Türk ailesinde yaşanan sorun. hayallerini ve yapamadıklarını çocuğa zorla dayatan, bi de üstüne çocuğun ona bayılmasını isteyen boş ve koca egolu anne baba modeli. Acaba sordun mu çocuk ne istiyor. Çocuk keyif alıyor mu? Zevk alıyor mu? Hiç benim çocuğun nasıl biri, nelerden keyif alır sormamış, ne zaman kendini tanımaya ve keşfetmeye çalışsa ağzına s*çmış ve korkutmuş. Hep ona itaat etmesini beklemiş ebeveyn kılıklı ego bireylerle dolu bir ülkedeyiz. Üniversite tercihinden evleneceği kişilere kadar hep onlar en iyisini bilir çünkü. Çocuğun kendi seçimini yapmasına, düşüp kalkmasına ortam veya fırsat vermez. Çocuğu sevgisini vermemekle veya parayla tehdit eder itaat etmesi için. Halbuki gerçek sevgi bu mudur? Ericc fromm der sevginin özü özgür bırakmaktır diye. Zaten dönerse senindir, dönmezse hiç senin olmamıştır. Bir insanı korkutarak veya kurallarla hitler gibi kendinize bağlayamazsınız demeyeceğim, Bağlarsınız ama o sevgi sağlıklı ve kalıcı olmaz. O insan güç aldığı ve özgürleştiği an zaten kaçar gider elinizden ya da kendisine saygısı ve güveni olmayan bir kurbanınız olur. Ha öyle birinin sevgisinden de tatmin oluyorsanız yine bi sorun arayın bence kendinizde. Asıl sağlıklı ilişki ve sevgi kavramları iki tarafın da zorlama veya ısrar, zorunluluk olmadan birbirini seçtiği ilişkilerdir. Her saniye değerinizi kanıtlamaya çalıştığınız ya da saygı görmek için debelendiğiniz bir ilişki emin olun doğru değildir ve çoğu anne baba çocuğuna saygı duymadan, asla fikrini ve kişiliğini önemsemeden kendine saygı duyulmasını istiyor. Benim ailem ben daha 26 yaşıma geldiğimde bir insan, birey olduğumu fark etti mesela. Ondan önce ne giyeceğim, ne yiyeceğim, hangi kursa gideceğime kadar en iyiyi asla ben bulamazdım, çünkü hep kendileri bilirdi. Bildiler mi peki? Asla. Ve kendi anne babaları asla bunları yapmamıştı işin ilginci. İkisi de benim yaşımda çok başarısız, oradan buraya kalan eden işsiz insanlardı. Evlenmiş boşanmış çocuklu vs… Kendi hatalarını anlatmaya utanıyorlar, korkuyorlar hala bana. Annemin mezuna kaldığını ben teyzemden öğrendim mesela. Asla yıllarca söylememiş bana bunu. Hep istemediğim ve emin olmadığım bölüm yazarken de, aman aman iyi bu bölüm işte, yıl kaybetme diye baskı yapmasının nedeni buymuş. O hayatı yaşamış ve görmüş, en iyiyi biliyormuş gibi. Ama biz aynı kişi miyiz ve bize iyi gelecek de aynı şeyler mi?
News