Geceleri uyumadığımızda aklımıza ne gelir de uyuyamayız ya da o, hep var olan bir durumun kalıntısı mıdır, giderilmeyi bekler?

Sabahlarken ne düşünür de uyuyamayız peki? Güneşin doğuşunu seyretmek bir kısmımız için hem keyifli bir bahane hem de geçerli bir sebep haline geliyor. Belki de sadece “Hiç değilse beklediğime değdi; sabah oldu.” diyerek güne güzel başlangıç yaparız.

Kendimizi teselli etme konusunda hiçbir bilimsel gerçekliğine bakmaksızın gözlemlediğim şeyler tamamen bizim o konu veya herhangi bir konu hakkında yatışmamız gerektiğidir. Bu, aynı zamanda kendimize ne derece iyi stres yönetimi sağlıyor olduğumuzu da gösterir.

Stres yönetiminde yeterince algılayamadığımız çözümleri kendimize “eksiklik” olarak sunarız ve sonrasında bunu hep içimizde tutarız. Ne zaman ki tam anlamıyla yatışırsak, rahat olabilirsek o zaman hem uykumuzu alabiliriz hem de güne verimli başlayabiliriz.